(อ่านให้จบนะ เตง...)
ตายายคู่หนึ่งจูงมือค่อยๆ พากันเดินเข้าร้าน KFC แลดูแปลกตาท่ามกลาง
เหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวสายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างชื่นชม ในความรักที่ยืนยาวมา กว่าครึ่งศตวรรษของสองตายาย ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารชุดและชำระเงินอย่างคุ้นเคย ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด ตาค่อยๆแบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน เอาเฟรนช์ไฟร์ออกมานับครึ่งและจัดวางไว้ดูน่ารับประทาน
ตา คว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอึกส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่งอึกก่อนจะวางไว้ ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่ ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ ส่วนของตนอยู่บรรดาลูกค้าในร้าน ที่จับตาดูคู่ตายายมาตั้งแต่ต้น เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายหลายคนสะกิดกัน พลางกระซิบ
"น่าสงสารจัง แกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั้ง"
ชาย หนุ่มโต๊ะข้างๆ ถึงกับเดินเข้ามาหาพร้อมเสนอตัว ขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
"ไม่เป็นไรหรอก มีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว"
เวลา ผ่านไปทุกคนเริ่มสังเกตว่า ยายได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่ยอมแตะต้องส่วนของตน นอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง เอ่ยขอร้องให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ
คราวนี้ยายเป็น ฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน ยืนยันเหมือนเดิมว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน เมื่อตารับประทานเสร็จ ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปากยายก็ยังคงนั่งนิ่ง ดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้น ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่อิ่มจริงๆ
ชาย หนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก เอ่ยปากอย่างจริงจังขอตายาย อนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง แต่ก็ถูกปฏิเสธ อย่างสุภาพอีกชายหนุ่มนึกสงสัยจึงเอ่ยถาม
"ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับก็ไหนบอกว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง คุณตาก็ทานเสร็จแล้วยังรออะไรอยู่หรือครับ? "
คุณยายหันมายิ้มมองชายหนุ่มแล้วตอบเนิบๆ
"รอฟันปลอมจากตาอยู่น่ะหลานชาย..."
เหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวสายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างชื่นชม ในความรักที่ยืนยาวมา กว่าครึ่งศตวรรษของสองตายาย ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารชุดและชำระเงินอย่างคุ้นเคย ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด ตาค่อยๆแบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน เอาเฟรนช์ไฟร์ออกมานับครึ่งและจัดวางไว้ดูน่ารับประทาน
ตา คว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอึกส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่งอึกก่อนจะวางไว้ ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่ ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ ส่วนของตนอยู่บรรดาลูกค้าในร้าน ที่จับตาดูคู่ตายายมาตั้งแต่ต้น เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายหลายคนสะกิดกัน พลางกระซิบ
"น่าสงสารจัง แกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั้ง"
ชาย หนุ่มโต๊ะข้างๆ ถึงกับเดินเข้ามาหาพร้อมเสนอตัว ขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
"ไม่เป็นไรหรอก มีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว"
เวลา ผ่านไปทุกคนเริ่มสังเกตว่า ยายได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่ยอมแตะต้องส่วนของตน นอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง เอ่ยขอร้องให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ
คราวนี้ยายเป็น ฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน ยืนยันเหมือนเดิมว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน เมื่อตารับประทานเสร็จ ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปากยายก็ยังคงนั่งนิ่ง ดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้น ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่อิ่มจริงๆ
ชาย หนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก เอ่ยปากอย่างจริงจังขอตายาย อนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง แต่ก็ถูกปฏิเสธ อย่างสุภาพอีกชายหนุ่มนึกสงสัยจึงเอ่ยถาม
"ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับก็ไหนบอกว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง คุณตาก็ทานเสร็จแล้วยังรออะไรอยู่หรือครับ? "
คุณยายหันมายิ้มมองชายหนุ่มแล้วตอบเนิบๆ
"รอฟันปลอมจากตาอยู่น่ะหลานชาย..."
