สามปีผ่านมาแล้วที่ลงมือทำบ้านดินตามใจฝัน
ในขณะนั้นไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับบ้านดินเลย
จะมีก็เพียงความรู้จากการอ่าน
ทั้งในหนังสือและอินเทอร์เน็ตเท่านั้น
ประสบการณ์เป็นศูนย์ มีแต่ความมุ่งมั่น
และความต้องการอยากพิสูจน์ตนเอง
ว่าจะแน่วแน่ทำตามความฝันได้หรือไม่
แม้ถูกชาวบ้านบอกว่า "ไอ้บ้า!"
เอาดินมาสร้างบ้าน
เดี๋ยวก็พังทับหัวตัวเองตายกันพอดี
เสียงคัดค้านสะท้านรูหูทุกวันขณะที่เริ่มย่ำดิน
ผลสรุป คือ ได้บ้านดินมาสองหลังเล็ก
เล้าไก่ดินหลังย่อมๆหนึ่งหลัง
สร้างกุฏิดินถวายวัดอีกหนึ่งหลัง
ปรับเปลี่ยนครัวที่ไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์
ให้เป็นห้องนอนดินอีกหนึ่งหลัง
เตาดินพลังฟืนขนาดย่อม
และกำลังสร้างบ้านดินอีกหนึ่งหลังเพื่อให้เป็นที่พัก
สำหรับผู้ที่สนใจมาเรียนรู้การทำบ้านดิน
และเรียนรู้ด้านการพึ่งพาตนเอง
เสียงด่าว่าเปลี่ยนเป็นคำชื่นชมทดแทน
แต่ความปรารถนาที่แท้จริงแล้ว
คือ ต้องการให้บ้านดินเป็นทางเลือก
สำหรับผู้ที่มีรายได้น้อยในชนบทห่างไกล
และต้องการสร้างที่พักอาศัยอย่างเรียบง่าย
ด้วยเรี่ยวแรงของตนเองอย่างแท้จริง
โดยยึดคติที่ว่า
"นกน้อยสร้างรังแต่พอตัว"
การรู้จักประมาณตน
และวิถีชีวิตพอเพียงตามแนวทางของในหลวง
ไม่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำในเมืองใหญ่
เก็บเงินเก็บทองค่อนชีวิต
เพียงเพื่อมาทุ่มเทสร้างบ้าน
แต่ไม่ได้กลับมาอยู่อาศัย
เพราะต้องทำงานตลอดชีวิต
ใช้เงินที่หามาได้อย่างยากลำบาก
ลงทุนแต่งเติมเสริมบ้านเรื่อยไป
ซึ่งชีวิตของฅนชนบทที่ห่างไกลบ้านเกิด
ส่วนใหญ่มักจะวนเวียนอยู่เพียงเท่านี้
ในช่วงเวลาเดียวกันนี้
วนมาครบรอบสามปีพอดิบพอดี
เช้าวันนี้มีผู้หลักผู้ใหญ่มาหาถึงบ้าน
เพราะได้ยินเรื่องราวการทำบ้านดินของผม
อยากให้ผมไปช่วยเป็นวิทยากร
แบ่งปันความรู้การทำบ้านดิน
เพื่อสร้างเป็นที่พักอาศัย
และเป็นศูนย์เรียนรู้ด้านการพึ่งพาตนเอง
ถือเป็นข่าวที่ดีมาก
สามปีที่ผ่านและเรี่ยวแรงที่ทำไป
ไม่สูญเปล่าเลยครับ
ชมภาพ
