ถึงคราวตกอับ จะมีสักกี่คนกัน ที่ยังอยากรู้จักกับคุณ

ถึงคราว ต ก อั บ จะมีสักกี่คนกัน ที่ยัง อ ย า ก รู้ จั ก กับคุณ

เป็นอีกหนึ่ง บ ท ค ว า ม ที่ให้ข้อคิดดีๆสำหรับการใช้ชีวิต

คุณรู้จักคนเยอะมากไหม…? ถ้ารู้จักคนเยอะมาก

เคยลองถามตัวเองแบบนี้ไหม… ?

เวลาที่คุณ ต ก อั บ…

คุณคิดว่ายังจะมีคนที่อยากรู้จักคุณจริงๆเหลืออยู่กี่คน

คนที่ช่วยเหลือคุณ คนที่ยังเป็นเพื่อนที่อยู่เคียงข้างกันจะมีสักกี่คน

อย่าบอกว่าคุณรู้จักคนมากมาย หากยังไม่เคยตกอับ

อย่าบอกว่าคุณมีคนรักคุณมากมาย ในตอนที่ชีวิตของคุณนั้นสุขสบาย

เวลาที่คุณมี ปั ญ ห า ไม่แน่เสมอไปว่า..

เขาเหล่านั้นจะยื่นมือเข้ามาช่วย..

เพื่อน… จงเน้นที่คุณภาพอย่าเน้นที่ปริมาณ

เหมือนคุณขับรถบรรทุกมันฝรั่งไปมาเต็มลำรถ

มิสู้คุณค่าของ ไข่มุกราตรี หรือ เพชรงามในมือเพียงเม็ดเดียว

ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก จะแบ่งปันกันอย่างไร

แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่งนี่คือ.. น้ำใจจากมิตรสหาย

ฉันกินหนึ่งคำที่เหลือให้เธอนี่คือ.. ความรักของหนุ่มสาว

ฉันไม่ได้กินสักคำให้เธอทั้งลูกนั่นคือ.. พ่อ และ แม่

ฉันเก็บซ่อนไว้แล้วบอกกับใครๆ ว่าหิวจังเลย

มีอะไรให้กินไหม…? นี่คือ คนในสังคม…

วันไหนชายหนุ่ม ” จน ” จึงรู้ว่าหญิงคนไหนรักคุณจริง

วันไหนหญิงสาว ” ไม่สวย ” จึงรู้ว่าชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง

วันไหนที่คุณทำอะไร ” น่าอับอาย ” จึงรู้ว่าใครจริงใจกับคุณ

เคียงข้าง ไม่ใช่เพราะคุณมีเงินฉันจึงตามติด

ถนอมรักษา ไม่ใช่เพราะคุณสวยผมจึงห่วงใยใส่ใจ

สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง

ไม่ใช่รูปโฉมความงาม แต่.. เป็นความจริงใจ

คืนผันวันผ่าน อาจไม่ผูกพัน

ไม่ควรรู้จักแต่หน้า แต่.. ควรรู้ใจ