70 ปีก่อนได้ “ฉันแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก” ก่อนหมดลมหายใจฉันถึงได้รู้ความจริง

70 ปีก่อนได้ “ฉันแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก” ก่อนหมดลมหายใจฉันถึงได้รู้ความจริง

ชีวิตคู่นั้นอาจไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะในยุคปัจจุบันแต่งงานกันง่ายแล้วก็แยกทางกันเร็ว อาจจะเพราะความลงรอยกันเกี่ยวกับปัญหาอะไรสักอย่างที่ไปกันไม่ได้ โดยเฉพาะคู่ที่คบกันด้วยฐานะทางการเงิน หน้าตา เพราะสิ่งเหล่านี้มันดับสิ้นไปได้ การจะครองชีวิตคู่ให้ยืนยาวนั้นตั้งมีปัจจัยหลายอย่างประกอบกัน มาบทความนี้มีเรื่องราวความรัก ชีวิตคู่ของย่าท่านหนึ่ง

คุณย่าท่านนี้ค่อนข้างมีชทาอเสียงดังไกลหลาย 10 หมู่บ้าน และเป็นที่หมายปองของหลาย ๆ คนในสมัยนั้น ส่วนย่าเองก็มีคนรักอยู่แล้วเป็นครูในโรงเรียนแถวนั้น ครูนี้หน้าตาดี พูดจาเพราะพริ้ง

วันหนึ่งคุณพ่อของย่านั้นออกไปธุระในเมือง ระหว่างทางกลับบ้านเจอโจรมาปล้น และมีชายคนหนึ่งกระโดดเข้ามารับแทนพ่อ จนได้รับบาดเจ็บแล้วเขาก็ได้พักรักษาตัวที่บ้านคุณย่า และคุณย่าจะคอยเอาข้าว เอาน้ำเข้าไปป้อนเพื่อตอบแทนที่ช่วยพ่อของย่าเอาไว้ และพอชายคนดังกล่าวหายดีก็ได้ช่วยงานในไร่ต่อ และทำธุรกิจ ทำให้คุณพ่อชอบใจมาก และแล้วย่าก็ลืมคุณครูและก็ได้แต่งงานกับชายคนดังกล่าว

ผ่านไป 10 ปี เป็นยุคของการเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ ๆ เกิดขึ้น แต่ก็มีแต่ความลำบาก บากเข็ญมากทั้งสองคนมีลูกชาย 1 คน และหญิง 1 คน ก็อยู่กันด้วยความยากจน ลำบากมาก

ในช่วงนั้นลูกคนที่ 2 ก็จะต้องเข้าโรงเรียนแต่ว่าที่บ้านเงินไม่มีเลยและปู่ (สมัยนั้นยังหนุ่ม ๆ ) ไปขอยืมเงินญาติ ๆ แต่ความจริงแล้วเขาไม่มีญาติที่ไหนเลย แล้วย่ามารู้ทีหลังว่าปู่ได้ขายโลหิตของตนเองเพื่อให้ได้เงินมา  ปู่กลับมาบ้านพร้อมกับไก่ 2 ตัว และเงินก้อนหนึ่งสำหรับเป็นค่าเล่าเรียนลูก ในตอนค่ำนั้นเองที่ปู่เปลี่ยนเสื้อผ้าทำให้ย่ามองเห็นรอยเข็มที่แขนจึงรู้ว่าไปขายโลหิตมา

ตัดภาพมา ณ ช่วงเวลาหนึ่งคุณย่าป่วยหนักและใกล้จะหมดเวลาบนโลกนี้เต็มทีแล้ว ย่ามองปู่แล้วพูดว่า “หากชาติหน้ามีจริง ปู่ยังอยากจะเป็นสามี ภรรยากันอยู่ไหม ?” แล้วปู่ก็มองหญ้า ยิ้มแล้วกล่าวเบา ๆ ว่า “ไม่แน่นะว่าชาติหน้าอาจจะเกิดมารวย มีตำแหน่งที่ดี จะไปหาย่า และขอเพียงแค่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข” แต่ถ้าหากเกิดมาจนปู่อาจจะไม่ได้แต่งงานกับย่า เพราะกลัวย่าจะลำบาก ขอเพียงอยู่ใกล้ ๆ ก็พอแล้วขอเพียงได้เห็นย่ามีความสุข”

“ปู่จ๋า ย่าจะไปแล้วนะขอกอดครั้งสุดท้ายได้ไหม” ปู่ก็ไม่รีรอแต่อย่างใด รีบเข้าไปกอดย่าไว้ในอ้อมอกทันที แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ย่าจ๋า หากชาติหน้ามีจริงเรามาเป็นสามีภรรยากันอีกนะ” พูดจบน้ำตาก็ไหล พร้อมกับเสียงลมหายใจย่าที่แผ่วลงเรื่อย ๆ แล้วย่าก็จากปู่ไป

เรื่องราวความรักแม้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเริ่มจากรักแต่เป็นการค่อย ๆ เริ่มรักกันเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วก็ภัคดีต่อกัน ดูแลกัน และสิ่งที่ทำให้ความรักของทั้งสองยาวนานจนจากกันไปตามกาลเวลานั้น คือเมื่อยามลำบากก็ไม่มีใครปล่อยมือใครเลย แล้วคุณดูแลรักได้ดีแล้วหรือยัง?

ขอขอบคุณข้อมูจาก : liekr