อ่านแล้วชอบจัง เวลาที่เราเหลืออยู่นั้นสำคัญจริงๆ

ชีวิตจริงนั้นคนเรามีอายุประมาณ 60 ปี หรือประมาณ 720 เดือน ไหนลองคิดเป็นสัปดาห์ดูสิ

ก็ได้ประมาณ 2,880 สัปดาห์ สมมุติว่าตอนนี้เราอายุประมาณ 20 ปี ก็แปลว่าเรา ผ่  า น การ

เที่ยววันอาทิตย์มาแล้ว 960 ครั้ง

 

960 ครั้ง จาก 2,880 สัปดาห์ นี่แปลว่าเราเหลือเวลาเที่ยว คื  น วั น อาทิตย์ แบบนี้อีกแค่ 1,920 ครั้ง

นึกแล้วอย ากเอาปฏิทินมากางกว้างๆ ตรงหน้าและวางแผนชีวิตกันใหม่เลยทีเดียว อย่ างที่บอกไป

แล้วว่าคน เรามีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ 60 ปี ถ้าตอนนี้เราเพิ่งอายุประมาณ 20 ปี

แสดงว่าเราลืมตาดูโลกมาสดๆ ร้อนๆ เกือบ 240 เดือน…แต่ถ้ารู้สึกว่ามันน้อยไป งั้นลองคิดเป็นนาทีก็

จะได้ประมาณ 41,472,000 นาที หรือถ้าอย ากให้เยอะกว่านี้ก็คิดเป็นวินาทีก็จะได้…

เอาไปคิดกันมาเป็นการบ้านละกันนะ พอคิดถึงเวลาที่ ผ่  า น ไปแล้ว

ก็อดใจหายไม่ได้และไม่อย ากเชื่อตัวเองว่าจะ ผ่  า น โลกมานานขนาดนี้ ทั้งที่ชีวิตจริงยังไม่ได้

ทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่ าง… อีกกี่ตารางนิ้วบนโลกนี้ที่ยังไม่ได้ไปเหยียบ

อีกกี่คนต่อกี่คนที่เรายังไม่มีโอกาสได้เจอ อาหารอีกกี่อย่ างที่ยังไม่เคย ลิ้  มล อ ง

และอีกกี่ความฝันที่อย ากทำแต่ไม่ได้ทำให้มันเป็นจริง ทั้งๆ ที่มีเวลามากมายขนาดนี้

แต่เราไม่เคยคิดทำสิ่งแหล่านี้ ไม่เคยคิดไล่ตามความฝันและความทะย านอย ากของตัวเอง

กลับเอาสมบัติที่น่าจะมีค่าที่สุดของมนุษย์ และของทุกชีวิตบนโลกมาใช้ในกิจก  ร ร มชวนให้เอาหนังมือด้านๆ

ไปสัมผัสหนัง ศี ร ษ ะ นุ่มๆ อย่ าง ฆ่  า เวลา โดยไม่รู้ว่า ไอ้ของเดิมที่มันมีอยู่ก็น้อยพออยู่แล้ว

เวลาไม่เหมือนต้นไม้ หมดแล้วใช่ว่าจะปลูกใหม่ได้ ขนาดต้นไม้ที่ว่าปลูกได้ยังปลูก

ไม่ทันคน ตั ด เลย นับประสาอะไรกับเวลาที่นอกจากจะงอกใหม่ไม่ได้

และยังหายไปตลอดเวลาอีกต่างหาก

ยิ่งแย่ไปใหญ่คือเราไม่รู้ว่าเวลาที่มีมันจะหมดเมื่อไหร่…. ไม่มีใครรู้ว่าคืนนี้กลับบ้านไปนอน

แล้วรับประกันว่าพรุ่งนี้เช้าคุณจะตื่นขึ้นมาหรือไม่ ไม่แน่ว่าเวลาของคุณอาจจะหมดตั้งแต่หัว

ถึงหมอนแล้วก็ได้ จงขอบคุณตัวคุณเองที่ตื่นมาในตอนเช้า และดำเนินชีวิตให้เหมือน

กับว่ามันคือวันสุดท้ายของคุณ

ไล่ตามความฝันอย่ างสุดโต่ง ทุ่มเทกับงานที่ทำตรงหน้าดูแลคนที่คุณรักให้เหมือนวันแรก

ที่คุณรักกัน ทำดีกับเขาให้เหมือนวันแรกที่คุณเคย และกอดเขาให้นานที่สุด ให้เหมือนเป็น

การกอดครั้งสุดท้ายของเรา… เพราะวันพรุ่งนี้อาจไม่มีเวลาเหลือไว้ให้คุณทำสิ่งเหล่านี้ก็เป็นได้

ข้อคิดดีๆ จาก วันเวลา…ของชีวิตที่เหลืออยู่ 

 

วันเวลา…ของชีวิตที่เหลืออยู่ คนเราเกิดมาอาจจะไม่มีความเท่าเทียมกันในหลาย ๆ ด้าน

ไม่ว่าจะเป็นฐานะความเป็นอยู่ โอกาสในชีวิต ตลอดจนรูปร่างลักษณะบุคลิกภาพเฉพาะตน

แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนได้เท่าเทียมกัน คือเวลา ปัญหาอยู่ที่ว่าใครจะตระหนักถึงคุณค่า

ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด มีประสิทธิภาพมากที่สุด

1 ปี = 365 วัน

5 ปี = 1,825 วัน

10 ปี = 3,650 วัน

20 ปี = 7,300 วัน

40 ปี = 14,600 วัน

60 ปี = 21,900 วัน

70 ปี = 25,550 วัน

ถ้ามองความจริงแล้วอายุการทำงานของร่างกายจะอยู่ที่ 60 ปี ซึ่งเป็นอายุที่ต้องเ ก ษี ย  ณอายุตัวเองจากการทำงาน

ถ้าเราเริ่มทำงานที่อายุ 21 ปี คนเราจะมีเวลาทำงานประมาณ 14,600 วัน หรือ 2,080 สัปดาห์

และถ้าเราใช้เวลาพักผ่อนไป 1/3 ของวัน (8 โมง/วัน) ในระยะเวลา 40 ปี

เราจะใช้เวลาพักผ่อนไปถึง 4,867 วัน เหลือเวลาทำสิ่งต่าง ๆ เพียง 9,733 วัน

คนเราไม่ได้คิดว่าสักวันหนึ่ง ชีวิตจะสิ้นสุดลง จึงปล่อยโอกาสอันดีงามให้ ผ่  า น ไปอย่ างไม่ แ  ย แ ส

ในวัยหนุ่มสาวที่แข็งแรงกลับปล่อยเวลาให้ ผ่  า น ไปอย่ างไร้ประโยชน์ ในช่วงเวลาเรียนรู้ที่มีค่าอย่ างมาก

กับอนาคตของตนเอง กลับมองออกไปนอกหน้าต่าง สร้างวิมานในอากาศปล่อยให้

คำสอนของครูอาจารย์ เข้าหู ซ้ าย ทะ ลุ หูขวา

ในช่วงเวลาที่ควรค่าแ ก่การ พั ก ผ่  อ น กลับเที่ ย วเ ต  ร่จนดึ ก ดื่  น หรือ ดื่ ม จน เ ม  า มาย

แล้วตื่นขึ้นมา ป  ว ด หั ว หรือตื่นสายในวันรุ่งขึ้นหมดแรงที่จะคิดสร้างสรรค์ผลงานจวบจน

แ ก่ ช ร   า อายุมากขึ้น ภาพอดีตความหลังที่นมาย้อนให้คิดคำนึงแม้จะ พย าย ามไขว่คว้า

กาลเวลาที่ ผ่ า  นไปก็ไม่อาจหวนคืน

คนเราเกิดมาทุกคนกำลังเดินทางไปสู่จุดสุดท้ายของชีวิต นั่นคือจะต้องจากโลกนี้ไปอย่ างแน่นอน

จะเร็วหรือช้าเท่านั้น ไม่มีใครหนีพ้นกฎของธรรมชาติข้อนี้ไปได้ คนเราเมื่อเกิดมาแล้ว

ก็จะเจริญเติบโตไปตามช่วงวัยต่าง ๆ ในขณะที่อายุเริ่มจะมากขึ้น ความแข็งแรง

และความสาถทางด้านร่างกายก็เริ่มลดลง โ ร ค ภั ย ไข้ เ จ็ บ ก็จะมาเยี่ยมเยียน

 

ซึ่งคำภีร์อินเดียโบราณแบ่งช่วงวัยและอายุไว้ดังนี้

1 วัยแรกเกิดถึง 10 ปี เป็นวัยเดียงสา พ่อแม่ต้องฟูมฟักเลี้ยงดู

2 อายุระหว่าง 11-20 ปี เป็นวัยอย ากเล่นอย ากเรียนรู้ กำลังเจริญเติบโต

3 อายุระหว่าง 21-30 ปี เป็นวัยที่เรียกว่าชีวิตสวยงาม ร่างกายแข็งแรง

4 อายุระหว่าง 31-40 ปี เป็น ยังมีเรี่ยวแรงกำลังวังชา

5 อายุระหว่าง 41-50 ปี เป็นวัยแห่งการใช้ปัญญา และเริ่มที่จะ แ ก่

6 อายุระหว่าง 51-60 ปี เป็นวัยที่ร่างกายเสื่อมถอย

7 อายุระหว่าง 61-70 ปี เป็นวัยที่ร่างกายเสื่อมถอยมาก

8 อายุระหว่าง 71-80 ปี เป็นวัยที่ใกล้ชราภาพมากแล้ว หลังเริ่มงอ

9 อายุระหว่าง 81-90 ปี เป็นวัยหลง ๆ ลืม แสดงถึงสังขารที่เสื่อมถอยและเริ่มจะทักทายความ ต า ย

10 อายุระหว่าง 91 ปี ขึ้นไป เป็นวัยที่หมดความรู้สึกหรือ ต า ย ด้าน ทุกกรณี

ที่กล่าวมาเป็นช่วงของชีวิต ที่ทุกคนจะต้องประสบพบเจอหากมีชีวิตยืนย าวแต่ก็ใช่ว่าทุกคน

ที่เกิดจะมีชีวิตยืนย าวเท่ากันทุกคน หลายคนต้องจากไปก่อนวัยอันควร แม้ยังอย ากมีชีวิตอยู่ต่อ

ก็ไม่สาถที่จะร้องขอได้ เวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต เวลาที่นไปหรือ สู ญไป จะ สู ญ ตลอดกาล

เพราะฉะนั้นจงใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด อย่ าปล่อยให้เวลานไปโดยไม่เกิะไรขึ้นมาเลย

ขอบคุณแหล่งที่มา dekwat999