เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับต้องเอากระดูกมาแขวนคอ..

เผื่อว่าบางคนจะคิดได้….

 

คุณยืมเงินผม100บาท บอกว่าพรุ่งนี้จะคืนให้ พอวันรุ่งขึ้น คุณกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

พอค่ำนั้นผมทักเรื่องนี้ขึ้นมา คุณกลับตอกกลับผมมาว่า

“ทำไมใจแคบจังวะ เงินแค่ 100บาทจะอะไรกันนักหนา?”

แถมยังเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางเสียหาย

ผลสุดท้ายกลายเป็นผมใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับเพื่อน

 

มิน่าล่ะ โบราณถึงว่าไว้  “เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับเอากระดูกมาแขวนคอ”

 

ความเป็นคน สูงส่งกันที่รู้คุณ สำนึกคุณ  คนอื่นยื่นมือช่วย คุณควรสำนึก

แต่หากไม่สำนึกก็ไม่เป็นไร อย่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป

 

ผมให้คุณยืม 5หมื่น เขาให้คุณยืม 1แสน

คุณเที่ยวไปคุยกับใครๆว่า เขามีน้ำใจให้คุณมากกว่าผม

แต่คุณไม่รู้ เขามีเงินอยู่ในมือ 1ล้าน ผมมีเงินอยู่ในมือ 5หมื่น!

 

ผมให้ลูกกวาดคุณ 1เม็ด พอเห็นผมให้คนอื่น 2เม็ด คุณเอาไปบอกใครๆ ว่าผมลำเอียง เลือกที่รักมักที่ชัง

แต่คุณไม่เคยรู้ว่าเขาเคยให้ลูกกวาดผมก่อนหน้านั้น 2เม็ด ในขณะที่คุณไม่เคยให้ลูกกวาดผมเลยสักเม็ด

 

เพื่อนเอ๋ย ที่ช่วยคุณเพราะน้ำใจ ไม่ช่วยคุณก็ไม่ได้หมายความว่าแล้งน้ำใจ!

 

นุสนธิ์บุคส์
———–
เครดิต: Ake srisuwan