“นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ เมื่อคุณให้เงินแม่ทุกเดือน” บทความดีที่อยากให้คุณอ่าน

เพื่อน ๆ คนไหนที่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ อย่าคิดว่าเป็นภาระ เพราะลูกที่กตัญญูรู้คุณ รู้จักทดแทนบุญคุณพ่อแม่นั้น จะทำให้ท่านได้อะไรมากกว่าที่คิด ตัวอย่างเรื่องเล่านี้ หลังเลิกเรียน ผมเห็นอาจารย์กำลังนั่งจดอะไรอยู่บนโต๊ะสีหน้าเคร่งเครียดด้วยความที่ผมสนิทสนมกับอาจารย์ และ ชอบช่วยงานท่านอยู่บ่อย ๆ จึงเอ่ยปากถาม “อาจารย์กำลังทำอะไรครับ… มีอะไรให้ผมช่วยไหม”

อาจารย์ตอบว่า… “กำลังตัดรายจ่ายอยู่ ผมต้องจ่ายค่าแม่ครัว คนขับรถ คนสวน ค่าใช้จ่ายในบ้านและให้แม่เดือนละ 1,000 บาท”

ตอนนี้รายได้กับรายจ่ายมันไม่ค่อยสัมพันธ์กันนัก ต้องลดรายจ่ายบางส่วนลงผมเลยพูดว่า “เงินเดือนที่ให้แม่ 1,000 บาท เอาออกได้นี่ครับ เดือนไหนมีเหลือเยอะค่อยให้ ” อยู่บ้านหลังเดียวกัน ค่าน้ำ-ค่าไฟ อาจารย์ก็รับผิดชอบหมด อาหารสามมื้อ อาจารย์ก็จัดให้ท่านเรียบร้อย เสื้อผ้าก็ซื้อให้ใหม่เดือนละชุด ไม่สบายอาจารย์ก็พาไปหาหมอ และ เบิกค่ารักษาได้

อาจารย์ตอบกลับว่า… “ไม่ได้เลยนะ 1,000 บาท…!! นี่สำคัญที่สุด เพราะเป็นเงินสำหรับหล่อเลี้ยงหัวใจแม่ “ผมฟังแล้วอึ้งอยู่พึกนึง เงินหล่อเลี้ยงหัวใจแม่ เพราะ ไม่เคยได้ยินคำนี้อาจารย์พูดต่อว่า… “ร่างกายต้องการอาหารมาหล่อเลี้ยงให้อิ่มหัวใจของคนเราก็เช่นกัน ต้องมีอะไรมาหล่อเลี้ยง”

ลองนึกดู… คนที่ไม่มีเงินติดตัวเลยนี่เป็นอย่างไร ใจมันจะหวิว ๆ ไม่สดชื่น ๆ นะ มนุษย์เงินเดือนจะรู้ดี ช่วงปลายเดือนแล้วไม่มีเงินเหลือติดบัญชี มันจะรู้สึกประมาณนั้นแหละ มันเฉาไปจนถึงสิ้นเดือนเลยนะ แม่อยู่กับเราก็จริง แต่ถ้าแม่ไม่มีเงินอยู่ในมือ หัวใจท่านก็เฉา ท่านก็เฝ้ารอให้ถึงวันเงินเดือนออกเหมือนกัน รับเงินเดือนมาใหม่ ๆ หน้าตาสดใส

เมื่อทุกสิ้นเดือนพอเงินเดือนออก ก็เข้าไปสวัสดีแม่ บอกแม่ว่า

วันนี้เงินเดือนออกครับ ผมเอาเงินใส่มือแม่ 1,000 บาท แม่ก็ให้พรผมเเล้วเก็บเงินไว้ใต้หมอนไว้อย่างมีความสุข วันหนึ่งน้องของอาจารย์ พาภรรยาไปคลอดลูก คุณแม่ก็ซื้อทองให้หลาน ด้วยเงินที่เก็บสะสมไว้ ท่านกอดหลาน และ สวมสร้อยให้พร้อมให้พร

พอหลานโตขึ้นพอรู้ภาษา ก็ถามว่าสายสร้อยนี้ใครกันซื้อให้ ก็บอกหลานได้ด้วยความภาคภูมิใจว่า คุณย่าเป็นคนซื้อให้คนที่อาวุโสที่สุดในบ้าน คือ คุณย่า เพราะ 1,000 บาทที่เก็บสะสมนี้ทำให้ท่านดูน่าเกรงขาม และ เป็นที่รักของหลาน ๆ ถ้าคุณแม่ไม่มีเงินจะรับขวัญหลานได้เช่นไร

เห็นไหมล่ะว่าเงิน1,000 บาท ที่เราให้ เป็นบันไดพาแม่ไปสู่ความสุขอีกเหตุการณ์หนึ่ง… วันหนึ่งมีกำนันมาอนุโมทนาบุญที่ห มู่บ้าน แม่ของอาจารย์ก็นำเงินที่ลูกให้ไว้มาทำบุญ เมื่อกำนันรับเงินเสร็จก็เดินผ่านไปบ้านถัดไปเห็นลุงข้างบ้านก็กำลังเก็บผ้าอยู่ในบ้าน กำนันก็ตะโกนข้ามรั้วเข้ามา… “ทำบุญสร้างศาลาวัดร่วมกันไหมครับลุง”

ลุงข้างบ้านตอบ… “ลุงไม่มีเงินหรอกลุงอาศัยลูกสาวอยู่ เดี๋ยวเผื่อลูกเขากลับมาทัน จะขอเงินเขาทำบุญนะ เพราะ ลูกเขาไม่ได้ให้เงินเดือนลุงไว้ใช้ไง”

แหล่งที่มา: bitcoretech

เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม